Rozporządzenie w sprawie organizacji kształcenia dzieci obywateli przebywających czasowo za granicą wprowadza nową formę nauki w języku polskim – edukację domową.

Kolejnym etapem realizacji założeń przyjętych przez MEN było wprowadzenie zapisów dotyczących spełniania obowiązku szkolnego poza szkołą do rozporządzenia w sprawie organizacji kształcenia dzieci obywateli polskich przebywających czasowo za granicą.

W § 4 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 31 sierpnia 2010 r. w sprawie organizacji kształcenia dzieci obywateli polskich czasowo przebywających za granicą wśród form spełniania obowiązku szkolnego dodano (w stosunku do poprzedniego rozporządzenia z 2004 r.) spełnianie obowiązku szkolnego lub obowiązku nauki poza szkołą na podstawie art. 16 ust. 8-14 ustawy o systemie oświaty. Uzyskał on następujące brzmienie:

„Obowiązek szkolny oraz obowiązek nauki może być spełniany przez dzieci obywateli polskich czasowo przebywających za granicą przez:

1) uczęszczanie do szkoły działającej w systemie oświaty innego kraju;

2) uczęszczanie do szkoły europejskiej działającej na podstawie Konwencji o Statucie Szkół Europejskich, sporządzonej w Luksemburgu dnia 21 czerwca 1994 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 3, poz. 10), zwanej dalej „szkołą europejską”;

3) spełnianie obowiązku szkolnego lub obowiązku nauki poza szkołą, na podstawie art. 16 ust. 8-14 ustawy;

4) uczestniczenie w kształceniu na odległość, prowadzonym przez Ośrodek, obejmującym realizację ramowego planu nauczania;

5) uczęszczanie do szkoły podstawowej, gimnazjum i liceum, o których mowa w § 1 ust. 1.”

Powtórzono tutaj regulację rozporządzenia z 2004 r., dodając spełnianie obowiązku szkolnego lub obowiązku nauki poza szkołą, na podstawie art. 16 ust. 8-14 ustawy. Tym samym nauczanie domowe uzyskało oficjalny status jednej z form nauki dostępnej dla dzieci obywateli polskich czasowo przebywających za granicą.