Program Rozwoju Oświaty Polskiej za Granicą i Oświaty Polonijnej autorstwa MEN włącza polskie szkoły podstawowe w pomoc w edukowaniu dzieci za granicą w formie nauczania domowego.

W kwietniu 2009 roku Ministerstwo Edukacji Narodowej ogłosiło Program Rozwoju Oświaty Polskiej za Granicą i Oświaty Polonijnej. Powstał on w celu sprostania wyzwaniom współczesności, z których najważniejszym była wzrastająca mobilność polskich emigrantów. Szczególna uwaga została poświęcona edukacji polonijnej oraz problemom, z jakimi boryka się oświata polskojęzyczna w innych państwach. Okazało się bowiem, że polskie dzieci mieszkające poza granicami kraju mają bardzo ograniczone możliwości uczestnictwa w bezpłatnej polskiej oświacie, zwłaszcza jeżeli zamieszkują w miejscu oddalonym od głównych ośrodków miejskich.

Projektując nowy model nauczania w języku polskim poza granicami kraju wskazano w programie, iż: „Dzieci obywateli RP (…) mieszkające za granicą będą miały możliwość kształcenia w trybie nauczania domowego. W ramach tego trybu uczeń jest zapisany do szkoły w Polsce i otrzymuje świadectwo na podstawie egzaminów klasyfikacyjnych organizowanych przez dyrektora szkoły w Polsce. Mówi o tym art. 16 ustawy z 9 września 1991 r. o systemie oświaty. Zgodnie z nowelizacją z dnia 12 lutego 2009 roku, warunkiem dopuszczenia dziecka do nauki w trybie spełniania obowiązku szkolnego poza szkołą jest między innymi zobowiązanie rodziców do przystępowania w każdym roku szkolnym przez dziecko spełniające obowiązek szkolny lub obowiązek nauki do rocznych egzaminów klasyfikacyjnych..”

Jako oczekiwany efekt zmian wskazano między innymi objęcie uczniów zainteresowanych realizacją pełnej podstawy programowej nauczaniem domowym realizowanym przez szkoły na terenie kraju.

Projekt został następnie skierowany do konsultacji społecznych.