Przeprowadzono liczne konsultacje społeczne i dyskusje nad propozycją MEN w Sejmie i Senacie. Program dobrze przyjęli zarówno politycy, jak i środowisko polonijne.

Program Rozwoju Oświaty Polskiej za Granicą i Oświaty Polonijnej, ogłoszony w kwietniu 2009 roku przez Ministerstwo Edukacji Narodowej, w następnych miesiącach został poddany konsultacjom. Zmiany były szeroko dyskutowane podczas posiedzeń Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży oraz Komisji Łączności z Polakami za Granicą. Jednym z podnoszonych tematów była kwestia poszerzenia oferty kształcenia dla polskich dzieci mieszkających poza krajem.

Podczas posiedzenia Komisji w dniu 5 listopada 2009 r. ówczesna minister edukacji narodowej Katarzyna Hall podniosła, iż: „Są też sytuacje, kiedy uczniowie są zupełnie pojedynczy, daleko od jakichś centrów i nie mogą dojechać do takiej szkoły. Warto myśleć o tym, jak obecną ofertę kształcenia korespondencyjnego zmienić na ofertę bardziej nowoczesną – nauczanie przez Internet, przez szkoły, które obejmą tych uczniów tzw. nauczaniem domowym na odległość.” Pani minister dodała, że powinno się to odbywać jednocześnie z nowymi, wprowadzonymi przez ministerstwo formami wspierania, które umożliwiają płynne włączanie się w polski system nawet takim uczniom, którzy przyjeżdżają z nie najlepszą znajomością języka polskiego. Głównym celem miało być wzbogacenie ówczesnego systemu edukacji.

Raport został pozytywnie przyjęty również przez komisję na posiedzeniu w dniu 21 stycznia 2010 r. Za przyjęciem opinii głosowało 19 posłów, nikt nie był przeciw, a jedynie 8 posłów wstrzymało się od głosu. Przewodniczący Komisji – poseł Marek Borowski – podkreślił: ”Jeśli chodzi o sam program, to mogę tylko jeszcze raz przypomnieć, że był on szeroko konsultowany, nieźle przyjęty przez środowiska polonijne i jest nadzieja, że będzie miał pozytywne efekty.”